PKK ve Abdullah Öcalan Sunumu

Kıvanç Sağır - 2005

• What is terrorism? Is PKK a terrorist organization?
• Committing of various violent illegal acts which physically or mentally harm the well being of an individual or group of people with the aims of promoting a political or religious ideology.
• The premeditated, politically motivated violence perpetrated against non-combatant (civilian) targets by sub-national groups or clandestine agents, usually intended to influence an audience.

• PKK is a terrorist organization.
• The PKK remains on the U.S. list of foreign terrorist organizations, and following Turkish and U.S. pressure, the European Union added the PKK to its list of terrorist organizations in May 2002.

• Its main goal is known in the public opinion as the setting up of an independent Kurdish state in southeastern Turkey. But the reality is different.
• The Kurds are a group of about 25 million people united by ethnicity and language who hail from Kurdistan, a region spanning eastern Turkey, northern Iraq, western Iran, and parts of Syria and Armenia. Most Kurds are Sunni Muslims; others follow other forms of Islam, Christianity, Judaism, and an ancient Kurdish faith.
• In keeping with its Marxist ideology, the PKK initially saw itself as part of the world-wide Marxist revolution.
• The Kurdistan Worker's Party (Partiya Karkeren Kurdistan) was born out of the leftist student organizations in Turkey in the 1960s.
• In 1970, the Federation of Debate Clubs was reorganized as the Revolutionary Youth Federation (Dev-Genc) under radical leadership.
• The Turkish People's Liberation Army (TPLA), led by young men of Kurdish origin, wanted to stage a revolution in the countryside.
• Abdullah Öcalan, a Kurdish student at the Ankara University's Political Science Faculty, joined the Revolutionary Youth Organization. He got the Marxist-Leninist ideas here.
• Öcalan: “"20 yaşlarında ya vardım, ya yoktum. Çok pasif bir durumdaydım. Ankara'nın da verdiği çelişkiler içinde biraz da muhafazakar bir yapıdaydım... Necip Fazıl Kısakürek'in konferanslarına gider, bayağı da etkilenirdim. Daha çok burjuva felsefesi ile ilgileniyor, bu tip yazar ve kitaplarını okuyordum. Bir yandan da Maltepe Camii'nde namaz kılardım. Din ile felsefenin yer değiştirmeye başladığı bir dönemdi... 1969'da meslek okulunu bitirdim ve hemen ardından Diyarbakır'da kadastro memurluğu yaptım. İşte her şeyin dönüm noktası 1970 tarihidir. O sıralarda elime Sosyalizmin Alfabesi diye bir kitap geçti. Kitabı okuduktan sonra her şey değişti..." (Apo ve PKK, Mehmet Ali Birand, sayfa, 79, 80)
• THKP-C (Turkey People's Liberation Party-Front) leader, Mahir Çayan’s ideas influenced Ocalan.
• Uğur Mumcu: “Çayan, silahlı eylemleri tek yol olarak görüyordu. Öncü savaşı ve silahlı propaganda olmadan devrim yapılamazdı. Bunlar için de bir parti kurmak gerekiyordu.”
• Mumcu: “Abdullah Öcalan, 1973 yılında bir bahar günü birkaç arkadaşı ile birlikte Ankara’da Çubuk Barajı’na gidiyor ve parti kurup gerilla yöntemleri ile ayaklanma hazırlamak gerektiğini anlatıyor ve PKK’nın temellerini atıyordu.”
• “Liberation of Kurds!”
• On 27 November 1978, PKK was formally but clandestinely established in the district of Diyarbakir.
• Öcalan wanted to stage a communist revolution by guerrilla warfare and establish a separate Kurdish state.
• PKK lacked arms as well as militants.
• In 1979, Öcalan escaped to Syria, although he was deserted.
• Mumcu: “Askerlik Şubesi Öcalan'ı adım adım izliyordu. 26 Temmuz 1977 günü yeniden son yoklama çağrı pusulası göndermişti. Ancak Öcalan izini kaybettirmeyi başarmıştı. Bu yüzden son çağrı pusulası kardeşi Mehmet Öcalan'a tebliğ edildi. 26 Eylül 1978 gününden sonra da son yoklama kaçağı olarak aranmaya başlandı. Öcalan o günlerde Diyarbakır'daydı. Diyarbakır'ın Ofis Mahallesi'nde eşi Kesire ile Günaydın Apartmanı'nda kalmakta; evde günlerce kitap okumaktaydı."
• Öcalan: “ Kaydımı fakültede tutarak askerliği de 8 yıl ertelemiştim.” (Apo ve PKK, Mehmet Ali Birand, sayfa 89)
• It is stated that in 1980s the main aim of the movement is to achieve freedom for the Kurdish people.
• In 1980, on the eve of the September 12 military coup, PKK leaders left Turkey for the Syrian-controlled Beka`a valley.
• And later to fight alongside them during the Israeli invasion of Lebanon. This cooperation then led to various regional movements opening their territories to the PKK.
• In 1982, with initial financial assistance from Kurdish businessmen and workers in Libya, some political backing from the Iraqi Kurds, and training grounds in Lebanon and Syria, the PKK was set to begin activities.
• It recruited lower class Kurds such as the peasants who form the majority of the population.
• Its Central Committee has always been made up mainly of commanders in the field.
• It has always been under the control of its leader Abdullah Öcalan.
• Osman Öcalan: “PKK, Kürdistan’da çalışmaya başladığında, her şey Başkan için gibi bir anlayışla çalıştı. Her şey Başkan’ın etrafında dönüp yürütülüyordu. Başkana bağlılık yavaş yavaş temel hedef oldu. Kürt ulusuna bağlılık ise sürekli geride kaldı. Yani amaç yer değiştirdi; yurtseverliğin yolu Abdullah Öcalan’a bağlılık olarak gösterildi. Bu, yanlış ve yerinde olmayan bir düşünceydi.”

• The PKK killing spree started on August 15, 1984.
• Öcalan decided in March 1985 to set up the Kurdistan Popular Liberation Army (ARGK).
• After the PKK's first attacks in 1984, a decision taken by Turkey to organize and arm Kurdish tribes known to be close to the state was a vital turning point in the conflict. The Motherland Party (ANAP) administration under the prime ministry Turgut Ozal, created the "temporary village guards”. The creation of the village guards system was the first in a series of decisions which would turn the Kurdish problem into a major, bloody conflict in the following years.
• Birand was warning Turkey: “Nihayet, Kürt sorunun bölgemizin önümüzdeki yıllardaki en önemli konusu olacağını düşünerek, silahlı mücadeleden çok, uzun vadeli hareket edip ekonomik, sosyal ve kültürel önlemler hazırlamamız ve daha fazla vakit geçirmeden uygulamaya girmemiz acaba daha akılcı bir yaklaşım sayılmaz mı?” (Milliyet, 31.7.1987)
• As soon as the village guards system was established, more and more attacks were recorded against civilians.
• Öcalan: ''Bu isyanlar için en küçük bir engel bile yeterlidir. Kürtlere devletin saldığı ceza, dağa çıkmaları, korkuyla yaşamaları PKK'yı çıkarttı. Çıkış nedeni doğru değerlendirilmeli.'' (İmralı)
• The PKK also attacked many Kurdish villages in the Southeast declaring them as "state collaborators".
• By 1987, the PKK had managed to get better organized and had recruited thousands of sympathizers.
• The turning point for the Kurdish issue was in March 1989, when the National Security Council decided to launch a major military and psychological crackdown on Kurdish separatists.
• Until then, the organization was blamed for terrorizing the region with raids on villages and civilians. But in a 1990 party congress it decided to cease all activities that could lead to civilian casualties and to concentrate more on military targets and political struggle.
• Öcalan decided to redirect human rights violations away from PKK toward the Turkish State.
• Thus began a propaganda and disinformation campaign in Europe through cultural associations of Kurdish guest workers and political/cultural associations set up by Kurdish activists in exile.
• By 1990 it had became obvious that the Marxist-Leninist (hence atheist) PKK was unable to draw the mass support it needed from a society in which religious sentiment was very strong. Ocalan recognized the importance of religion as another support mechanism. Also, ties were forming between the Iranian Islamic Republic and PKK.
• At its second National Congress in May 1990, the PKK decided to establish friendly relations with religious movements that were considered to truly fight against the regime. It also decided "to exist within a legal socialist party with our mass forces . . ., to pull the Turkish popular masses and the left-wing forces into the struggle against the special warfare put into practice in Kurdistan, and to propagate for the brotherhood of the two people in order to activate this".
• Their activity became more visible at the beginning of the 1990s. They were identified by the local public as "Hizballah".
• In March 1993 the PKK signed a "cooperation protocol" with the "Hizballah Kurdish Revolutionary Party" aimed at ending the conflict and finding "methods for a joint struggle against the Turkish state."
• Öcalan: “Bir dönem Hizbullah ile aramızda birbirimizin bölgesine girmeme ve faaliyetlerine karışmama, hatta düşmana karşı birlikte hareket tarzı konusunda anlaşma yapıldı. Ancak bu anlaşma fazla gündemde kalmadı.” (İmralı)
• Between 1990 and 1993, PKK benefited from the lack of a coherent policy on the part of the Turkish state. The state’s leadership consistently underestimated these issues:
• There was a power vacuum in northern Iraq following the Gulf War of 1990-1991,
• There was an escalating risk environment around Turkey's borders,
• There was overt and covert propaganda against Turkey, playing on the human rights aspect.
• Since 1994, the PKK has repeatedly been calling for a cease-fire to be followed by dialogue to find a lasting, peaceful solution to the conflict within the boundaries of a sovereign Turkey.
• At the end of 1994, the PKK took its diplomatic efforts a step further and issued a formal "Declaration of Intent". In this Declaration it specifically said that it regards the follo groups as legitimate targets of attacks:
• members of the Turkish armed forces and the Gendarmerie,
• members of the Turkish contra-guerilla forces,
• members of the Turkish intelligence services,
• persons designated as village guards by Turkish authorities.
• On April 12, 1995, representatives of Turkish Kurds, not allowed to voice their aspirations in parliament, set up a Kurdish Parliament in exile to further efforts for a peaceful solution.
• In order to make the organization's voice heard in the western regions of Turkey, PKK leader Abdullah Ocalan signed a protocol of cooperation with the DHKP-C (Revolutionary People's Liberation Party-Front) organization at the end of 1996.

• The PKK tried to spread its operations to the Black Sea and Inner Anatolia. It started undertaking actions in Black Sea cities like Ordu and Giresun following the difficult situation it was forced into in the southeast Anatolia region.

• Since 1984, 17,179 attacks resulted in over 30 thousand murders. 3,489 soldiers, 180 police officers and 1,144 armed village guards were murdered. Among the 4276+ civilians massacred there were 501 children, 512 women.

• PKK’s annual budget is estimated to be $86 million.
• Some of the financial sources of the PKK:
• Revenues obtained from the "special nights" organized by branch organizations in Europe
• Aid campaigns periodically organized by the party
• Grants and subscriptions
• Sales of publications
• Revenues obtained from commercial establishments belonging to the organization
• Money collected through robbery
• Money collected through drug trafficking and arms-smuggling
• Extortion
• "Aid" received through intimidation from constructors and merchants running business in the region
• Transfer of money to the organization from the people entitled to payments in European countries, under refugee status
• Abdullah Öcalan’s relations with other countries (Holland, France, Syria, Iraq, Iran, Lebanon, Armenia, Greece, Serbia, Rumania, Italy, etc.)
• Öcalan: “Bizim en büyük destekçimiz Hollanda. Orası bizim üslenme ve eğitim alanımız. En fazla destek ve para aldığımız yer. Hollanda, uyuşturucu ticaretinden elde edilen paraların bir miktarını bize aktarıyordu.
• Öcalan: “1984 öncesi Türkiye içerisinde eylemler yapılması için Suriye ile görüşmelerimiz oldu. PKK’nın Suriye’deki faaliyetlerine göz yumulması karşılığında Türkiye’de yoğun eylem yapılmasını bizlerden istedi. Bizlere her türlü desteği sağladı.” (İmralı)
• Öcalan: “1988 yılında Zeydan’ı, Saddam’la görüşmek üzere gönderdim. Siyasi alanda destek görmedik. Kamp alanı olarak yardımlarını gördük. Kuzey Irak’ta yaralılarımız Süleymaniye’de bulunan hastanelerde tedavi görmektedir.” (İmralı)
• Öcalan: “İran’da örgütün sorumlusu Mahsun kod adlı bir arkadaştır. Gizli servisten Said zaman zaman yanıma geliyor ve görüşmelerimiz oluyordu. Rusya üzerinden örgüte sağlanacak silah ve diğer lojistik desteklerin güvenli bir biçimde elimize geçmesi için anlaşmaya vardık. Buna karşın Türkiye’de bulunan Hizbullah örgütünün faaliyet alanlarına müdahale etmeyecek ve silahlı çatışmaya son verilecekti. Bu anlaşma halen yürürlükte olup İran, örgütümüze barınma, silah, tedavi ve ülkesinde kamp kurma imkanı sağlamaktadır.” (İmralı)
• Öcalan: “Bekaa’da yanıma gelen emekli Albay Andonis Mastaski ve yedi kişilik heyete siyasi ve askeri yardımda bulunmalarını istedim. Yapılan görüşmelerde Lavrion kampının kullanılması, temsilciliklerin kurulması kararlaştırıldı. Buna karşın bizlerden Türkiye’de metropollerde eylemlere ağırlık verilmesini istediler. Biz de eylemlerimizi şehirlere kaydırdık… Yunanistan’da PKK’ya toplanan yardım, yıllık 1 milyon dolar civarındadır. Paranın nakli, kişilerce olmaktadır. Yunanistan’dan 1989 yılında Dimitri isminde Yunan gizli servisinin adamı yanıma geldi. Botan bölgesine geçti ve bu bölgede altı ay kadar kaldı. Ama daha sonra Yunanlılar bana sığınma hakkı vermediler ve beni Türkiye’ye sattılar.” (İmralı)

• After the second man of the PKK, Şemdin Sakık, escaped from the organization to Barzani, Öcalan became lonely and the organization started to get weaker.
• In February 16^th of 1999, Öcalan was captured to be brought to an isle in the Marmora Sea, İmralı.
• The PKK started to collapse.
• In the beginning of 2002, KADEK was founded.
• In the end of 2003, Kongra-Gel was founded.
• In 2004, Abdullah Öcalan’s brother, Osman Öcalan and his supporters separated from Kongra-Gel and established a new political party.
• Osman Öcalan: “O daha küçükken otoriter idi. PKK Başkanı Abdullah Öcalan herkesin ona tabi olmasını istiyor. Dolayısıyla PKK’deki yaşam tarzı daraltıcı oldu; çok partililiğe ve çoksesliliğe yol vermiyordu. PKK, insanların özel yaşamına izin vermiyordu ancak insanlardan fedai bir yaşam istiyordu. Mücadeleye katılan herkes sosyal yaşamı terk etmek zorundaydı. Bu durum, PKK’nin herkesi kucaklamasını engelliyordu.”
• Since he was captured in 1999, Abdullah Öcalan says that he loves his country, Turkey, and defends Kemalism.
• Osman Öcalan: “Abdullah Öcalan, partisini tamamıyla kendi etrafında topluyordu. Ancak kendisi bugün zindandadır ve hiçbir şeyin onun kontrolünün dışında gelişmesini istemiyor. PKK üzerindeki kontrolünü sürdürmek için Türkiye oligarşisiyle ilişkilerini iyi tutmak istiyor ve Kemalizmi savunuyor. Onun yüzde yüz Türkiye Cumhuriyetinin istediği doğrultusunda hareket ettiğini söylmek doğru değil. Türkiye’nin isteklerinden daha çok, o, Kürdistan özgürlük hareketinin üzerindeki kontrolünü kaybetmek istemiyor. O nedenle devleti yumuşatmak için öyle bir fikir ileriye sürüyor ki, devlet kendisine inisiyatif versin.”

• Öcalan: “Ben uzun örgüt hayatımda Kürtlerin özgürlüklerini Türkiye içerisinde bulduklarını gördüm. Bana göre Kürtlerin derdi ayrı bir devlet kurmak olamaz. Federasyon ve otonomi bir çözüm değildir. Federasyon ve otonomiden daha ileri bir çözüm demokratik sistemin kendisidir.” (İmralı)

• Öcalan: “Ben politik sosyalistim. Komünist değilim. Milliyetçiliğe karşıyım, sevmiyorum da. Ama öyle bir Kürt milliyetçiliği oluşturun ki, karşı tarafta Türk Milliyetçiliğini savunur hale gelsin.” (İmralı)
• So happened. The attacks led to a Turkish national reaction to Kurdish demands in general.

• Underestimating PKK caused the loss of valuable time.

• Öcalan: ''Bu sürdürülmemeli. Asıl görev budur. Bunu yaşamak için, şahsım için söylemiyorum, Yaşamak istiyorum demedim. Bunu önlemek lazım. Devlete yönelen tehlikenin ortadan kaldırılması gerekir. Tehlike büyüktür. Bir yargılamayla sonuç aldık diyemeyiz. Zaten benim savunmam hukuki değil, siyasidir. Ne pahasına olursa olsun mevcut çatışmayı sürdürmek amacı aşıyor. Elde edeceğin özgürlük için ulaşacağın amaç için kullandığın araç gereksizdir. Bu çatışmanın gereği yok. Bu 1990'ların başında bitmeliydi.'' (İmralı)